Endometrioza se očituje prisustvom ektopičnoga endometrija koji ima histološke značajke normalnog endometrija (žlijezde, stroma, hemosiderinom ispunjeni makrofagi), uz dokaz ćelijske aktivnosti i razvoja lezija. To se iskazuje stvaranjem priraslica i ometanjem normalnih fizioloških procesa.
Zdjelična bol
Prevalenca u ženskoj populaciji iznosi oko pet posto. Kod posebnih grupa s izraženim ginekološkim problemima te kod žena podvrgnutih laparaskopskoj sterilizaciji nađena je učestalost oko 20 posto. Kod neplodnih žena je oko sedam puta češća nego u ostaloj reprodukcijskoj populaciji, tj. iznosi do 35 posto, a najčešće se endometrioza nalazi pri laparaskopiji zbog sindroma zdjelične boli, i to do 50 posto.
U razmaku od šest mjeseci kod 53 posto bolesnica je nađeno gotovo nepromijenjeno stanje ili poboljšanje, dok kod 47 posto bolest napreduje. Dokazana je samo mogućnost spontanog povlačenja bolesti u blažim oblicima, dok trudnoća dovodi samo do prolaznog poboljšanja.
Uočavanjem promjena u imunološkim zbivanjima kod žena koje boluju od endometrioze postavljena je i teorija o mogućoj autoimunoj naravi bolesti.
Kako kod krvnih srodnica postoji veća šansa za obolijevanje, tako je postavljena i hipoteza o poligenskom, multifaktorskom nasljeđivanju te bolesti.
Široko je prihvaćeno etiološko načelo stvaranja primarnoga endometriotskog implantata iz čestica endometrija koje dospijevaju na zdjelični peritoneum menstruacijskim refluksom. Mogući razlozi i mehanizmi nastanka primarnog endometriotskog implantata:
1. Količina i učestalost retrogradnog krvarenja
2. Disperistaltika maternice
3. Funkcionalna abnormalnost endometrijskih ćelija
4. Oslabljen zdjelični imuno-upalni odgovor
5. Pojačana lokalna angiogeneza
6. Stanje zdjeličnoga peritoneuma
7. Adherencija (integrini, kadherini)
8. Rast i migracija
Osim o jačini, volumenu i učestalosti menstruacijskog refluksa, dolazak endometrijskih ćelija u zdjelicu ovisi i o poremećajima peristaltike maternice koji i u periodu bez menstruacije izbacuju endometrijske ćelije u zdjelicu. Reaktivne karakteristike zdjeličnog okruženja ovise o strukturalnoj intaktnosti peritoneuma te o lokalnim i općim imunološkim okolnostima.