Procjenjuje se da oko tri posto školske djece pati od poremećaja hiperaktivnosti. Međutim, ovaj poremećaj moguće je prepoznati i u najranijoj dobi. Takva djeca su od rođenja aktivnija od druge. Dojenče nemirnije sisa, više plače, prije prohoda, a nakon toga neprestano trči i juri.  

Nepobitna je činjenica da društvo često nema strpljenja i razumijevanja za drugačiju djecu. Iza hiperkinetskog poremećaja stoje nepravilnosti u centralnom živčanom sistemu, što znači da se radi o organskom poremećaju, odnosno da se ne može govoriti o zločestoj djeci.

Hiperaktivna djeca ne mogu dugo mirno sjediti na jednom mjestu te često

tresu rukama ili nogama. Emocije su jedna od glavnih karakteristika hiperaktivnih ljudi. Taj žar im daje puno veću sposobnost koncentracije za ono što ih zanima nego kod ostale djece.

Kreativnost, inteligencija, znatiželja, maštovitost, osjećajnost - samo su neke od dobrih osobina hiperaktivne djece.